Bréfið til Hebrea 5.

Gerist ekki sljó

Um þetta höfum við langt mál að tala og ykkur torskilið af því að athygli ykkar er orðin sljó. Þó að þið tímans vegna ættuð að vera kennarar, þá hafið þið þess enn á ný þörf að einhver kenni ykkur undirstöðuatriði Guðs orða. Svo er komið fyrir ykkur að þið hafið þörf fyrir mjólk en ekki fasta fæðu. En hver sem á mjólk nærist er barn og skilur ekki boðskap réttlætisins. Fasta fæðan er fyrir fullorðna, fyrir þá sem jafnt og þétt hafa agað hugann til að greina gott frá illu. Bréf/Hebrea.5:11-14.

Bæn dagsins

Jesús sagði: ,,Þannig verður fögnuður með englum Guðs yfir einum syndara, sem gjörir iðrum." Lúk.15:10

Bréfið til Hebrea 5.

Sérhver æðsti prestur er tekinn úr flokki manna og settur í þágu manna til að þjóna frammi fyrir Guði og bera fram gáfur og fórnir fyrir syndir. Hann getur verið mildur við fáfróða og vegvillta þar sem hann sjálfur er breyskur. Og sökum þess á hann að bera fram syndafórn, eigi síður fyrir sjálfan sig en fyrir lýðinn. Enginn tekur sér sjálfum þennan heiður, það er Guð sem kallar hann eins og Aron.Þannig tók Kristur sér ekki sjálfur þá vegsemd að verða æðsti prestur heldur sagði Guð við hann:

Þú ert sonur minn, í dag hef ég fætt þig. Og á öðrum stað: þú ert prestur að eilífu að hætti Melkísedeks.

Á dögum jarðvistar sinnar bar Jesús með sárum andvörpum og tárum bænir fram fyrir þann sem megnaði að frelsa hann frá dauða og hann var bænheyrður sakir trúar sinnar. Þótt hann væri sonur Guðs lærði hann að hlýða með því að þjást. Þegar hann hafði fullnað allt varð hann öllum, sem honum fylgja, sá sem gefur eilíft hjálpræði, af Guði nefndur æðsti prestur að hætti Melkísedeks. Bréf/Hebrea 5:1-10.

Bréfið til Hebrea 4.

Æðsti prestur án syndar

Er við þá höfum mikinn æðsta prest, sem farið hefur í gegnum himnana, Jesú Guðs son, skulum við halda fast við játninguna. Ekki höfum við þann æðsta prest er eigi geti séð aumur á veikleika okkar heldur þann sem freistað var á allan hátt eins og okkar en án syndar. Göngum því með djörfung að hásæti Guðs náðar. Þar finnum við miskunn og náð þegar við erum hjálparþurfi. Bréf/Hebrea 4:14-16.

Bréfið til Hebrea 4.

Fyrirheitið um að ganga inn til hvíldar hans stendur enn, vörumst því að nokkurt ykkar verði til þess að dragast aftur úr. Fagnaðarerindið var okkur boðað eigi síður en þeim. En orðið, sem þeir heyrðu, kom þeim eigi að haldi vegna þess að þeir trúðu því ekki. En við sem trú höfum tekið göngum inn til hvíldarinnar eins og hann hefur sagt: ,,Og ég sór í bræði minni: Eigi skulu þeir inn ganga til hvíldar minnar." Þó voru verk Guðs fullger frá grundvöllun heims. Því að einhvers staðar er svo að orði kveðið um hinn sjöunda dag: ,,Og Guð hvíldist hinn sjöunda dag eftir öll verk sín." Og aftur á þessum stað: ,,Eigi skulu þeir inn ganga til hvíldar minnar." Enn stendur því til boða að nokkrir gangi inn til hvíldar Guðs. Þeir sem áður fengu fagnaðarerindið gengu ekki inn sakir óhlýðni. Því ákveður Guð aftur dag einn er hann segir löngu síðar fyrir munn Davíðs: ,,Í dag." Eins og fyrr hefur sagt verið: ,,Ef þér heyrið raust hans í dag, þá forherðið ekki hjörtu yðar." Hefði Jósúa leitt þá til hvíldar þá hefði Guð ekki síðar meir talað um annan dag. Enn stendur þá til boða sabbatshvíld fyrir lýð Guðs. Því að sá sem gengur inn til hvíldar hans fær hvíld frá verkum sínum eins og Guð hvíldist eftir sín verk. Kostum því kapps um að ganga inn til þessarar hvíldar til þess að enginn óhlýðnist eins og þeir og falli. Því að orð Guðs er lifandi og kröftugt og beittara hverju tvíeggjuðu sverði og smýgur inn í innstu fylgsni sálar og anda, liðamóta og mergjar, það dæmir hugsanir og hugrenningar hjartans. Enginn skapaður hlutur er Guði hulinn, allt er bert og öndvert augum hans. Honum eigum við reikningsskil að gera. Bréf/Hebrea.4:1-13.

Sálmur.119:9

Með hverju getur ungur maður haldið vegi sínum hreinum? Með því að gefa gaum að orði þínu. amen. Sálm.119:9

Bæn dagsins.

Ef einhvern yðar brestur vizku, þá biðji hann Guð, sem gefur öllum örlátlega og átölulaust, og honum mun gefast. En hann biðji í trú, án þess að efast. Jak. 1:5-6.

Bréfið til Hebrea 3.

Inn til hvíldar Guðs

Því er það eins og heilagur andi segir:

Ef þér heyrið raust hans í dag, þá forherðið ekki hjörtu yðar eins og í eyðimörkinni þegar feður yðar gerðu uppreisn og freistuðu mín. Þeir freistuðu mín og reyndu mig þótt þeir fengju að sjá verkin mín í fjörutíu ár. Þess vegna reiddist ég kynslóð þessari og sagði: Án afláts villast þeir í hjörtum sínum. Þeir þekktu ekki vegu mína. Og ég sór í bræði minni: Eigi skulu þeir inn ganga til hvíldar minnar.

Gætið þess, bræður og systur, að hafa ekkert illt í hjarta og láta engar efasemdir bægja ykkur frá lifanda Guði. Uppörvið heldur hvert annað hvern dag á meðan enn heitir ,,í dag" , til þess að enginn forherðist af táli syndarinnar. Því að við erum orðin hluttakar Krists svo framarlega sem við treystum honum staðfastlega allt til enda eins og í upphafi. Svo segir: ,,Ef þér heyrið raust hans í dag, þá forherðið ekki hjörtu yðar eins og í uppreisninni." - Hverjir voru þá þeir sem heyrt höfðu og gerðu þó uppreisn? Voru það ekki einmitt allir þeir sem Móse hafði leitt út af Egyptalandi? Og hverjum ,,var hann gramur í fjörutíu ár"? Var það ekki þeim sem syndgað höfðu og báru beinin á eyðimörkinni? Og hverjum ,,sór hann að eigi skyldu þeir ganga inn til hvíldar hans," nema hinum óhlýðnu? Við sjáum að sakir vantrúar fengu þeir eigi gengið inn. Bréf/Hebrea.3:7-19.

Bæn dagsins.

Drottinn er góður, athvarf á degi neyðarinnar, og hann þekkir þá, sem treysta honum. Nahúm 1:7

Lúkasarguðspjall. 22:19.

Og hann tók brauð, gerði þakkir, braut það, gaf þeim og sagði: ,,Þetta er líkami minn sem fyrir yður er gefinn. Gerið þetta í mína minningu." Lúk 22:19.

Bændagsins.

Laun syndarinnar er dauði, en náðargjöf Guðs er eilíft líf í Kristi Jesú, Drottni vorum. Róm. 6:23.

Bréfið til Hebrea 3.

Jesús og Móses

Helguðu vinir sem hafið fengið köllun til himinsins. Horfið til Jesú, postula og æðsta prests þeirrar trúar sem við játum. Hann var trúr Guði, er hafði skipað hann, eins og var um Móses ,,í öllu hans húsi". En hann er verður meiri dýrðar en Móses eins og sá er húsið gerði á meiri heiður en húsið sjálft. Sérhvert hús hefur einhver gert en Guð er sá sem allt hefur gert. Móses var að sönnu trúr í öllu hans húsi eins og þjónn. Hann átti að vitna um það sem boðað skyldi síðar en Kristur er sonur og er trúað fyrir að ráða yfir húsi hans. Og hans hús erum við ef við höldum djörfunginni og voninni sem við miklumst af. Bréf Hebrea 3:1-6.

Lúkasarguðspjall 22:20.

Eins tók hann kaleikinn eftir kvöldmáltíðina og sagði: ,,Þessi kaleikur er hinn nýi sáttmáli í mínu blóði sem fyrir yður er úthellt. Lúk.22:20

Bæn dagsins.

Orð krossins er heimska þeim, er glatast, en oss,sem hólpnir verðum, er það kraftur Guðs. 1.kor.1:18.

Bréfið til Hebrea 2.

Bróðir manna

því ekki lagði hann undir engla hinn komandi heim sem við tölum um. Einhvers staðar er vitnað:

Hvað er maður að þú minnist hans? Eða mannssonur að þú vitjir hans? Skamma stund gerðir þú hann englunum lægri. Þú hefur krýnt hann vegsemd og heiðri. Og þú hefur skipað hann yfir verk handa þinna. Allt hefur þú lagt undir fætur hans.

Þótt skrifað sé að allt sé undir hann lagt og ekkert undan skilið, þá sjáum við ekki enn að allir hlutir séu undir hann lagðir. En við sjáum að Jesús, sem ,,skamma stund var gerður englunum lægri," er ,, krýndur vegsemd og heiðri" vegna dauðans sem hann þoldi. Fyrir Guðs náð skyldu allir hljóta blessun af dauða hans. Guð hefur skapa allt og allt er til vegna hans. Hann vildi leiða mörg börn til dýrðar. Því varð hann að fullkomna með þjáningum þann Jesú er skyldi leiða þau til hjálpræðis. Því að sá sem helgar og þau sem helguð verða eru öll frá einum komin þess vegna telur hann sér eigi vanvirðu að kalla þau systkin er hann segir: 

Ég mun gera nafn mitt kunnugt systkinum mínum, ég mun syngja þér lof mitt í söfnuðinum.

Og aftur: Ég mun treysta á hann. Og enn fremur: Hér er ég og börnin er Guð gaf mér.

Þar sem nú börnin eru af holdi og blóði þá varð hann sjálfur maður, til þess að hann með dauða sínum gæti að engu gert þann sem gefur mátt dauðans, það er að segja djöfulinn, og frelsað alla þá sem lifðu allan sinn aldur undir ánauðaroki af ótta við dauðann. Því að víst er um það að ekki tekur hann að sér englana en hann tekur að sér niðja Abrahams. Því var það að hann í öllum greinum átti að verða líkur systkinum sínum svo að hann yrði miskunnsamur og trúr æðsti prestur í þjónustu fyrir Guði og gæti friðþægt fyrir syndir lýðsins. Sjálfur hefur hann þjáðst og hans verið freistað. Þess vegna er hann fær um að hjálpa þeim er verða fyrir freistingu. Bréf/Hebrea.2:5-18.

Bæn dagsins.

Í þinni hendi eru stundir mínar, frelsa mig af hendi óvina minna og ofsækjenda. Sálm 31:16

Bæn dagsins.

Hann bar sjálfur syndir vorar á líkama sínum upp á tréð, til þess að vér skyldum deyja frá syndunum og lifa réttlætinu. 1.Pét.2:24.

Bréfið til Hebrea. 2.

Hjálpræði Guðs

Þess vegna ber okkur að gefa því enn betur gaum er við höfum heyrt svo að við berumst eigi afleiðis. Fyrst orðið, sem englar fluttu, hefur reynst stöðugt og þau sem brutu gegn því og hlýddu ekki hlutu réttláta refsingu, hvernig fáum við þá komist undan ef við vanmetum slíkt hjálpræði? Drottinn flutti það fyrst og þau sem heyrðu það staðfestu það fyrir okkur. Guð bar jafnframt vitni með þeim með táknum og undrum og margs konar kraftaverkum og með gjöfum heilags anda sem hann deildi út eftir vilja sínum. Bréf/Hebrea.2:1-4.

Bæn dagsins.

Ég geymi orð þín í hjarta mínu, til þess að ég skuli eigi syndga gegn þér. Sálm 119:11.

Bréfið til hebrea.1

Sonurinn öllum æðri

Hann er orðinn englunum þeim mun meiri sem hann hefur að erfðum tekið ágætara nafn en þeir. Því við hvern af englunum hefur hann nokkru sinni sagt: 

Þú ert sonur minn, í dag hef ég fætt þig?   Eða:      Ég vil vera honum faðir og hann skal vera mér sonur? Og aftur er hann leiðir frumburðinn inn í heimsbyggðina segir hann:  Allir englar Guðs skulu tilbiðja hann.  Og um englana segir hann: Hann sem gerir engla sína að vindum og þjóna sína að eldslogum. En um soninn: Hásæti þitt, Guð, er um aldir alda og sproti réttvísinnar er sproti ríkis þíns. Þú hefur elskað réttlæti og hatað ranglæti. Því hefur Guð, þinn Guð, smurt þig gleðinnar olíu fram yfir þína jafningja.  Og: Þú, Drottinn, hefur í upphafi grundvallað jörðina og himnarnir eru verk handa þinna. Þeir munu farast en þú varir. Allir munu þeir fyrnast sem fat og þú munt þá saman vefja eins og möttul, um þá verður skipt sem klæði. En þú ert hinn sami og þín ár taka aldrei enda. En við hvern af englunum hefur hann nokkru sinni sagt: Set þig mér til hægri handar uns ég  geri óvini þína að fótskör þinni?  Eru þeir ekki allir andar sem þjóna Guði, sendir til að hjálpa þeim sem hjálpræðið eiga að erfa? Bréf/Hebrea.1:4-14.