Bæn dagsins...

(Kór)

Hver er sú sem kemur þarna af berangri og leiðir elskhuga sinn?

(Hún)

Undir eplatrénu vaki ég þig, þar varð móðir þín þunguð að þér og þar fæddi þig sú sem þunguð var.

Settu mig sem innsigli á hjarta þitt, eins og innsigli á arm þinn, því að ástin er sterk eins og dauðinn og ástríðan vægðarlaus sem hel; hún er brennandi bál, skíðlogandi eldur. Vatnsflaumur fær ekki slökkt ástina, stórfljót ekki drekkt henni, bjóði maður aleigu sína fyrir ástina uppsker hann aðeins háð.

(Kór)

Litla systur eigum vér, henni eru ekki vaxin brjóst. Hvað eigum vér að gera við systur vora á festardegi hennar? Sé hún múrveggur reisum vér á honum silfurvirki, sé hún hurð þekjum vér hana sedrusviði.

(Hún)

Ég er múrveggur og brjóst mín eins og turnar, í augum hans varð ég sú sem veitir frið.

(Hann)

Salómon átti vínekru í Baal Hamon. Hann setti verði um vínekruna, fyrir ávexti hennar skyldi hver maður greiða þúsund sikla silfurs. Ég á eigin vínekru. Eigðu þúsundin, Salómon, og tvö hundruð þeir sem ávaxtarins gæta. 

Þú sem dvelst í görðunum, vinirnir hlusta eftir rödd þinni, en láttu mig heyra hana.

(Hún)

Skundaðu, elskhugi minn, upp til ilmfjallanna líkur dádýri, líkur hindarkálfi. Amen.

Ljóðaljóðin:8:5-14

Bæn dagsins...

Ó, að þú  værir bróðir minn sem móðir mín hefði haft á brjósti, hitti ég þig á strætinu mundi ég kyssa þig og enginn fyrirliti mig. Þá tæki ég þig við hönd mér og leiddi þig heim til móður minnar, í hús hennar sem ól mig; þar gæfi ég þér af kryddvíni mínu, safn granateplanna. Vinstri hönd þín sé undir höfði mér, hin hægri faðmi mig. Ég særi yður, Jerúsalemdætur, truflið ekki, vekið ekki ástina, fyrr en hún sjálf vill. Amen.

Ljóðaljóðin:8:1-4