Markúsarguðspjall.

Lagður í gröf

Nú var komið kvöld. Þá var aðfangadagur, það er dagurinn fyrir hvíldardag. Þá kom Jósef frá Arímaþeu, göfugur ráðsherra, er sjálfur vænti Guðs ríkis. Hann áræddi að fara  inn til  Pílatusar og biðja um líkama Jesú. Pílatus furðaði á að hann skyldi þegar vera andaður. Hann kallaði til sín hundraðshöfðingjann og spurði hvort hann væri þegar látinn. Og er hann varð þess vís hjá hundraðshöfðingjanum gaf hann Jósef líkið. En hann keypti línklæði, tók hann ofan, sveipaði hann línklæðinu og lagði í gjöf, höggna í klett, og velti steini fyrir grafarmunnann. María Magdalena og María móðir Jóse sáu hvar hann var lagður. Mark.15:42-47.

Markúsarguðspjall.

Myrkur um allt land

Á hádegi varð myrkur um allt land til nóns. Og á nóni kallaði Jesús hárri röddu: ,,Elóí, Elóí, lama sabaktaní!" Það þýðir: Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? 

Nokkrir þeirra er hjá stóðu heyrðu þetta og sögðu: ,, Heyrið, hann kallar á Elía!" Hljóp þá einn til, fyllti njarðarvött ediki, stakk á reyrstaf og gaf honum að drekka. Hann mælti: ,,Látum sjá hvort Elía kemur að taka hann ofan." En Jesús kallaði hárri röddu og gaf upp andann. Og fortjald musterisins rifnaði í tvennt, ofan frá og allt niður úr. Þegar hundraðshöfðinginn, sem stóð gegnt honum, sá hann gefa upp andann á þennan hátt sagði hann: ,, Sannarlega var þessi maður sonur Guðs."

Þar voru konur álengdar og horfðu á, meðal þeirra María Magdalena, María, móðir þeirra Jakobs yngra og Jósef, og Salóme. Þær höfðu fylgt honum og þjónað er hann var í Galíleu. Þar voru margar aðrar konur sem höfðu farið með honum upp til Jerúsalem. Mark.15:33-41.

Bæn dagsins.

Vísa mér veg þinn, Drottinn, lát mig ganga í sannleika þínum, gef mér heilt hjarta, að ég tigni nafn þitt. Sálm. 86:11.